De Zuid-Afrikaanse hechtings- en traumadeskundige dr. Renée P. Marks werkt al ruim dertig jaar met getraumatiseerde adoptie- en pleegkinderen. Volgens haar zijn de adoptieouders de belangrijkste personen bij het verwerken van vroeg trauma. Wat is trauma precies en waarom is het zo belangrijk voor adoptiekinderen dat het ‘gezien’ wordt? Lees hier het interview dat ik met haar had voor het Adoptiemagazine.
Anna’s adoptiekinderen zitten op dezelfde school als die van mij. We hebben ze ongeveer in dezelfde periode opgehaald uit China. Haar zoontje Yun is bijna negen. Een leeftijd waarop jongens als apen op de rots vechten voor hun positie in de groep, en daar doet Yun gretig aan mee. Toch is hij volgens Anna diep in zijn hart nog altijd net zo zachtaardig als toen hij drie was. Als de andere apen niet in de buurt zijn, huppelt hij gretig de dag door aan de hand van zijn moeder.
Anna vindt het soms moeilijk om weerstand te bieden aan zijn smekende bruine kijkers. Heel soms geeft ze dan ook aan zijn verlangens toe. Dan houdt ze hem bijvoorbeeld een dagje thuis. Samen kabbelen ze dan gemoedelijk de dag door: iets later opstaan, nog even in pyjama blijven; een beschuitje met hagelslag eten en daarna spelen met de knuffels of de lego, terwijl Anna de tafel opruimt. Als zijn grote zus naar school is, mag de televisie even aan. Teletubbies, Zandkasteel. Daarna drinken ze samen iets lekkers en kleedt Yun zich aan. Samen wandelen ze naar de supermarkt, ze zetten er stevig de pas in, want daar houdt hij van, zo vertelt Anna. Zijn sterke benen dragen hem moeiteloos overal naartoe. Hij heeft van zijn geboorteouders een mooi, sterk lijf gekregen en een stevige duurconditie.
Als mensen zich niet veilig voelen, bouwen ze voor hun hart een ophaalbrug. Zodra ze een verwonding oplopen, halen ze die brug op. Op zich is dat niet erg, het kan helpen bij het genezingsproces. Maar het risico bestaat dat de brug gaandeweg het leven steeds vaker opgehaald blijft. Op zo’n moment hebben we geen verbinding meer met onszelf, terwijl dit broodnodig is om in contact te blijven met onze kinderen: een neergelaten ophaalbrug is de zuurstof voor de liefde die het ouderlijk hart doet stromen. Alleen dan kan een kind veilig in en uit lopen. Voor adoptiekinderen is dat extra belangrijk.